Kolejny dzień

idąc naprzeciw wiatru, który szaleje między moimi uszami
przypatruję się krajobrazie w kałuży
ciągle to szarpanym przez niedobre krople
i chciałbym by choć wrzawa drzew zatrzasnęła mi serce
w ziemskim odbiciu tego monstrualnego nieba
zdaje się - ludzki żart, zmieszane z błotem chmury

lubię oglądać ludzi uciekających przed deszczem
wyglądają jak śmieszne mrówki przewrócone na plecy
małe czarne słońca z połamanymi promieniami.

gdy zamknę oczy, widzę tylko ciemność
gdy spojrzę przed się, szary wieloryb ulotnego dnia

z brzucha duszącego popołudnia myślę o tej ciszy świata, która nastaje podczas deszczu. Otulony jestem echem dudniejącej wody znad wody jak w łonie matki
myślę o tym nieistnieniu, które mnie zatapiało w tobie
i by wydłużyć bezsens rwę i liczę włosy - kocha, nie kocha

gdzieś odbicie tego nieba mąci twoja stopa
gdzieś świtało moich oczu odbite jest w kropli wody
która wpadła wcześniej do kałuży

myślę o tobie na zawsze
zapisałem niezdarnie kwiecień 2015 świeć nad horyzontem zdarzeń

i wszytko to było w banalnym dniu,
gdy stracilem paznokieć

autor

Zara Kałasznikowa

Napisany: 2015-07-13 Dodano: 2015-07-20 00:54:13

Ten wiersz przeczytano 564 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie