*Kołobrzeg
Słońce rzeźbi cienie na piasku.
Krzewy obwieszone kroplami nostalgii.
Morze dzisiaj spokojne,
przesiąkło granatem.
Ołowiem wypełnione chmury.
Pada...
Wyszłam bez parasola, chciałam poczuć
bryzę
na twarzy.
Słono - deszcz czy łzy... Nie wiem.
*** Dwie godziny później
Sztorm, wiatr pędzi chmury i piasek.
Wystraszone mewy próbują walczyć z
wiatrem.
Drzewo odarte z liści... drży.
Rozwścieczone fale topią w odmętach
po kawałku plażę... Nicość ją pochlania.
autor
Kropla47
Dodano: 2024-02-15 15:47:24
Ten wiersz przeczytano 616 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
Obrazowo. Znane mi klimaty.
Pozdrawiam, Kropelko :)
pogoda wpływa na nastrój Kaziu.
Pięknie zobrazowane...
A stan ducha Pl-ki pewnie zmienia się, jak ta
kołobrzeska aura...
Potrafisz wprowadzić niezwykły, melancholijny nastrój.
Tutaj na tle nadmorskiej przyrody.
Pozdrawiam ciepło, Kaziu :)
Stan morza i pogody współgra z uczuciami (+)
To tylko (?) opowieść o nagłej zmianie pogody nad
morzem w Kołobrzegu, która odzwierciedla zaskakującą
niestabilność i piękno natury.
(+)
Wspaniale oddana atmosfera podłej pogody nad morzem.
Ślę moc serdeczności i uścisków:)