Komu zaufać wreszcie mamy

Komu zaufać wreszcie mamy,
tym co dajemy już dowody,
czy tym co ufność zdobywamy,
śląc swych wyrzeczeń cne powody.

Komu swą miłość darujemy,
tym co miłości ślemy dary,
czy tym co uczuć ich pragniemy,
a oni dzielą smutku dary.

Komu przyjaźni nie liczymy,
tym co przyjaźni są łaskawi,
czy tym co wiary swej uczymy,
wierząc że siłę swą objawi.

Komu dajemy czyste serce,
tym co uczucie jest wspaniałe,
czy tym co wiedzą o rozterce,
że jest okrutne i zgorzkniałe.

Komu, ach komu my uczeni,
jesteśmy ufać zdolni szczerze,
czy tym co sobą poruszeni,
będą miłować siebie w wierze.

Czy ci co ufni innych sądom,
wpłyną na obraz tak łaskawy,
że wbrew pozornych słów poglądom,
unikną kłamstwa prąc do sławy.

Komu uwierzyć wreszcie mamy,
śląc swych wyrzeczeń cne powody,
czy dla tych których zdobywamy,
czy tym co maja już dowody…

autor

Grand

Napisany: 2009-03-14 Dodano: 2009-07-23 09:30:50

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie