Kormorany

Wszyscy jesień przyzywają To i się stało i jest...

Długo dziś wstawałem, długo kąpiel brałem,
Słońce gdzieś zaspane, radia nie słuchałem.
Jamnik burczy, zrzędzi, buty mi przynosi,
Za nogawki ciągnie i na spacer prosi.

Nie wziąłem lornetki a tu chryja taka,
Wśród stada jaskółek, coś tam na kształt ptaka
W miejscu sobie wisi, a mnie krew zalewa,
Rozpoznać nie mogę, jamnik się wyśmiewa.

Chwilek kilka później na pagórku chwastów,
Nad głową mi lecą cicho i bez wrzasków,
Klucze czarnych ptaków, poplątane fruną
Stada kormoranów, gdzieś nad Dziwną giną

Gdy tak w koło patrzę, oczy swe przecieram,
Jesień, jesień idzie, z oczu wilgoć ścieram.
Pola poszarzały, chmury pociemniały,
Upały ustały, lato pożegnały.

Meteopatom

autor

stary

Napisany: 2006-08-22 Dodano: 2006-08-29 09:33:10

Ten wiersz przeczytano 1398 razy

Oddanych głosów: 48

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie