Krytyka

Krytykując krytykę sam ulegam tejże.
Tak z chęcią powiesz, lecz ja na to "hejże!
Prawdziwa cnota krytyk się nie boi,
I nie jest mym zadaniem rzecz słowo co koi,
Lecz napiętnować głupotę, jak trzmiel głośno brzęczeć
Nad stadem zagubionym. Nie usiadłszy beczeć
Nad kondycją społeczną, nad wypaczeniami!

Lecz jak lekarz diagnozę choroby przedstawić,
Skończyć z opisywaniem- czas leczyć lekami:
Chamstwo poddać kuracji, kindersztube sławić,
Pseudoartystów tępić, chwalić wielkie dzieła,
By kultura najwyższa na szczyty się pieła!

Lecz trzeba by kuracja skutecznie działała,
By osoba chora stan swego zdrowia znała.
A później dam recepte, ta jest bardzo prosta:
Czas skończyć z hipokryzją, to złośliwa krosta,
Edukować narody, krzewić wszem kulturę,
Między kasą a wiedzą puścić tłoczną rurę
Zakorzenić maniery, zamknąć huliganów,
Skończyć z mamonokracją, nie dać jej peanów
Gloryfikować umysł, ambitnych sztuk naciąć...
Jak? To chyba jest proste- czas po pierwsze zacząć!

autor

Don Aleksandro

Napisany: 2006-03-04 Dodano: 2006-03-04 17:38:22

Ten wiersz przeczytano 493 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie