Kucie własnego losu
Spiesz się człowieku, mało masz czasu,
By własny wykuwać los,
Nigdy nie zawoź drzewa do lasu,
Rzuć go na własny stos.
Kiedy wykujesz swój los ze stali,
Przez lata on będzie trwał,
Wśród wichrów życia się nie zawali,
Nie straszny mu będzie szkwał.
Twoje to życie, twoje na zawsze,
Pod rękę musisz je brać,
By się spełniły plany najdalsze,
Nie możesz dziś w miejscu stać.
Pióro lub kielnię chwyć mocno w rękę,
One ci w tym dopomogą,
Przeżyć niejedną w życiu udrękę,
Gdy będziesz iść własną drogą.
Nie trać nadziei w walce z żywiołem,
Taka jest kolej rzeczy,
To, co powstanie z wielkim mozołem,
Nigdy się nie zniweczy.
autor
jarmolstan
Dodano: 2009-05-19 08:16:31
Ten wiersz przeczytano 663 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (12)
Wiersz ciekawy w treści, a życiem sami najlepiej
potrafimy kierować, aby go nie zmarnować
Los mamy w dloniach ale czy umiemy nim pokierować?
Lubię Twoje wiersze
wszystkiego dobrego
Jeśli chcesz długo trwać w swojej roli, śpiesz się
człowieku, ale powoli!
Wiersz wskazówka - warto przeczytać i z rad
skorzystać.
Zycie mamy jedno i nie wolno go zmarnować.
Ładne pióro i oekka forma zachęcają do czytania.
Za księdzem Twardowskim powiem... śpieszmy się
kochać... bo w kuźni własnego życia ona miłość jest
najważniejsza...
trwałą wartością jest praca i wytrwałe dążenie do
wytyczonych sobie celów ,lecz także zabawa i
śmiech...przecież żyje się tylko raz...pozdrawiam
Zatem biore los we wlasne rece i biegne do przodu
walczyc o szczescie
To była zawsze moja siła napędowa.+
No właśnie, te mozolne prace architektoniczne sprzed
kilku tysiecy lat stoja do tej pory...
Refleksyjny wiersz i prawdziwy,gratuluje pomysłu:)
,,...tak mało czasu''-wyrównasz ilość sylab.Wiersz
ważny w treści, i dobrze napisany.Dajesz w nim ważne
przesłania.