Linde Taur . Śpiew Lasu.

Gdybym umiał pędzel trzymać w dłoni,
Tak by mówił za mnie. By opowiedział historię.
Gdybym umarł, wierząc, że to tylko Przejście,
Przez zielony portal, ozdobiony elfim ornamentem.
Gdybym uśmiech miał wyzwolić w sobie. Gdybym miał być Królem sam dla siebie.
To oto stoję przed tobą. EruOrtamo. Witaj w mym królestwie.

Gdzie światło niknie w błękitach i zieleniach,
Tańczących między drzewami, starszymi niż najdawniejsze legendy.
Gdzie, z oddali słychać śpiewy nimf unoszących się ponad ziemią,
Na szarfach złotych. A włosy ich długie jak welon.
Gęstość lasu otula. Cisza błogo nie pozostawia złudzenia,
Że nie uświadczysz niczego, ponad melodie nimf i fujarek modlitwę, mglisto snującą się wokół ciebie.

Więc pójdź przed siebie, obok rzeki goszczącej łódki czekające na twe tęsknoty,
Rozłóż ręce, jakby wiatr miał porwać cię. Jakbyś ufał tylko przyrodzie.
Nie ganiaj motyli kolorowych. One polecą za Tobą,
Nie zrywaj kwiatów, bo życie prawdziwe w nich płonie.
Głaskaj drzewa pokornie i z miłością nawiedzonego poety,
Odwdzięczą się rozmową, może starą baśń Ci opowiedzą.
Nie siadaj na wielkich kamieniach, bo to Anioły zaklęte w odpoczynek,
Od starego Świata, pełnego wojen i fałszywych prawideł.

Posłuchaj szeptu rzeki. Oddaj się w opiekę tej ścieżce, co prowadzi gdzieś w dal,
Pokaże ci piękno lasu. Pokaże czym jest Raj.
Nie spiesz się. Czas jest po naszej stronie,
Staruszek spaceruje w wysokiej trawie. On też przyszedł tu odpocząć.
Wdychaj powietrze o smaku truskawek, ukochaj melodię starych ludów z lasu,
A ona nigdy cię nie opuści. Nakarmi tęsknotę melancholią, odzieje w szatę z światła utkaną.

Nie kończą się granice lasu, a las zawsze będzie Twym Przyjacielem,
Jeśli pokochasz Go i jak Ojciec, zadbasz o Niego.
Wystarczy, byś tulił miłością i radości nie skąpił,
A domem Twym się stanie, z zaszczytem i rozkoszą.

To wszystko jest tu i czeka.
Aż zmęczy cię świat złych ludzi i przywędrujesz, jak przybysz z bardzo daleka.
Jestem tu i Ja, Król Lasu i brat Twój, jeśli taka Twa wola.
Tylko pamiętaj. Tu nie ma miejsca na ziemskie tradycje. To Wolność! To Miłość! To Spokój, który się kocha.

autor

rebel

Dodano: 2010-07-13 14:42:26

Ten wiersz przeczytano 649 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie