Lipton

Biała kartka nie chce się tuszem plamić
układać w słowa których w głowie brak
a jednak niepokój siedzi w człowieku
parę dni nie chce powiedzieć do widzenia
jak ma na imię skąd się wziął też nie powiedział
po co przylazł źle mu było nie wiadomo gdzie
zaprzyjaźnić się o nie dziękuje
tylu ludzi niech znajdzie inną smutną twarz
a może nie być egoistą lepiej brutalem
zabić go w sobie niech więcej nie bruździ
ani psuje wiosny pierwszej od lat
tej z błękitem, zielenią i rosą o poranku
może i jest coś co go potrafi od tak
zetrzeć w pył jednym słowem, gestem
coś co daleko, za daleko o parę słów
by w uśmiechu odnaleźć spokój
fali toń kołyszącą kroplę pierworodną,
a mimo to potrafisz z cienia
wyczarować piękny dzień
jeden krótki sms i jest
gdzieś zabłąkany, nie napisany
czeka na lepsze dni
by posłodzić herbatę
parzoną w pustej szklance
spełnionych snów …

autor

Szczensciarz

Napisany: 2009-04-19 Dodano: 2009-04-19 22:14:13

Ten wiersz przeczytano 588 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie