Lubię tańczyć

/Lubię kiedy kobieta omdlewa w objęciu... K. P. Tetmajer/

Lubię kiedy mężczyzna zaczyna powoli.
Prosi pewnie do tańca - wieczorem, nad ranem.
Obejmuje ramieniem splata pragnieniami,
zabierając w podróże pomiędzy nutami.

Kiedy palce zanurza we włosy z czułością,
opowiada nieskromnie jak będziemy tańczyć;
zlizuje słodkie soki z jędrnych pomarańczy.

Pożądając odważnie, rytmicznie prowadzi.
Brzmienia melodii rosną, drżąc na pięcioliniach,
a on tempo zwiększając obraca, wygina.

Lubię dziką gwałtowność, gdy w szaleństwie wnika,
zamieniając w huragan z deszczem Afrodyty.
Tajfun we mnie, w nim, nad nim porywa na szczyty,
wciąga w oko cyklonu. Melodia poniosła.

Nic nie istnieje wokół - taniec, taniec i my,
wirujemy nad ranem. Planeta odpływa.
Znikam - nie ma mnie. Jestem! W spełnieniu szczęśliwa.

autor

cii_sza

Napisany: 2015-12-31 Dodano: 2015-12-31 00:29:37

Ten wiersz przeczytano 5367 razy

Oddanych głosów: 35

Rodzaj Sylabiczny Klimat Rozmarzony Tematyka Erotyk

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie