Ludzie żyją tak długo jak długo...
Dla mojej Babci która mnie wychowała i która dzisiaj odeszła na zawsze
Wiesz Wiktorio
Byłem w pokoju u Babci
stanąłem w drzwiach
Nie zawołała mnie
A tak bardzo chciałem
usłyszeć swoje imię
Ten ostatni raz
Wiesz Wiktorio
Ona tutaj jest
i nie bój się
Ona patrzy na nas
Jest o tutaj
w Twoim serduszku
Bo wiesz Wiktorio
Ludzie żyją tak długo
jak długo ich pamiętamy
Uczyńmy
Aby Babcia była nieśmiertelna
Komentarze (4)
wzruszające... piękne
Ci,których kochamy nigdy nie odchodzą-zostają w
naszych sercach na zawsze...Doskonale Cię rozumiem,od
miesiąca walczę z tym samym bólem....Bólem,bo ten ktoś
odszedł,a ja muszę jeszcze trochę się tu pomęczyć...
wzruszający wiersz,masz rację : ludzie żyją tak długo
jak ich pamiętamy...
Duchy istnieją, często straszą. Ładny wiersz.