Ludzka bezwzględność

Czuję się tak dotkliwie zraniona
przez najbliższych, zaufanych opuszczona
Pośród złudnych marzeń wciąż się gubię
i fałszywych słow, tak Cię bardzo lubię...

Tyle kłamstw zasłania promienie szczerości
wbijając nóż głęboko w serce,
niszcząc uczucie miłości
To co tak dla człowieka ważne i
zamykając bramy skromności

Okazując słabość, zniszczą Cię
bez skrupulatnie
Skończysz sam,w ciemności zła
gdzieś na końcu życia, na dnie...
Bezwględność opanowała nasze ciała
o wartościach, których nas uczono
dawno już skarcona dusza zapomniała

Uczyniła z wiecznej przyjaźni
rzecz, którą się kupuje
Po jakimś czasie
ona również się starzeje i marnuje
Po czym odrzucić, zniszczyć i zapomnieć
W szarym kącie zostawić
tam gdzie sterta bezużytecznych książek...

autor

MaRyLiN

Napisany: 2006-03-19 Dodano: 2006-03-19 10:32:12

Ten wiersz przeczytano 525 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Rymowany Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie