Ludzka natura
człowiek to istota taka
której zawsze coś brakuje
choć czasami sam już nie wie
czego bardziej potrzebuje
czy na jawie czy też we śnie
świat zachwyca blaskiem oczy
jest tak wiele do zdobycia
życie kołem wciąż się toczy
często marzy o miłości
to eliksir szczęścia znany
gdy ją spotkać mu się uda
jest radosny zakochany
kiedy dobry los znów sprzyja
życie cieszy i smakuje
nadal szuka szczęścia swego
chociaż nic mu nie brakuje
serce ciągle za czymś tęskni
choć wyblakły już marzenia
lecz nadzieja wiecznie trwa
ona nigdy się nie zmienia
autor
Anna Mikiciuk
Dodano: 2015-02-28 15:25:12
Ten wiersz przeczytano 955 razy
Oddanych głosów: 8
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (10)
Udana refleksja. Pozdrawiam:)
Udana refleksja. Pozdrawiam:)
Bardzo ladny Wiersz poświęcony ludzkiej naturze.
Jednym tchem go przeczytałam.Pozdrawiam cieplutko:-)
Bardzo udany refleksyjny wiersz.
Bardzo ładny wiersz o ludzkiej naturze.
Lecz nadziej wiecznie trwa...
Pozdrawiam.
Przepraszam znow moje pudelko zaszalalo
Taka juz bywa z ludzka natura, wciaz chemy wiecej. Jak
mowi przyslowie, apetyt rosnie w miare jedzenia.
Najbiedniejsi sa ci, ktorzy skupiaja sie tylko na
materialnej stronie zycia. P
Taka juz bywa z ludzka natura, wciaz chemy wiecej. Jak
mowi przyslowie, apetyt rosnie w miare jedzenia.
Najbiedniejsi sa ci, ktorzy skupiaja sie tylko na
materialnej stronie zycia. P
Taka juz bywa z ludzka natura, wciaz chemy wiecej. Jak
mowi przyslowie, apetyt rosnie w miare jedzenia.
Najbiedniejsi sa ci, ktorzy skupiaja sie tylko na
materialnej stronie zycia. P
Taka juz bywa z ludzka natura, wciaz chemy wiecej. Jak
mowi przyslowie, apetyt rosnie w miare jedzenia.
Najbiedniejsi sa ci, ktorzy skupiaja sie tylko na
materialnej stronie zycia. P