Mały opad

Jak dobrze że,
spadł wreszcie śnieg.
On zmienia mej,
historii bieg.

Wkładam czapeczkę,
a w niej puch.
Aż rośnie we mnie,
zimny duch.

Zakładam też,
rękawic parę.
One mi dadzą,
w zimę wiarę.

Naciągam także,
kalesony.
To propozycja,
mojej żony.

Ona uważa,
nawet grozi.
Że mróz mi może,
coś odmrozić.

Ubieram wszystko,
tak jak trzeba.
Patrząc z obawą,
w stronę nieba.

Chociaż już luty,
zimy nie ma.
Dlaczego ciągnę,
głupi temat.

Ten mały opad,
cóż on wnosi.
Tylko płatkami,
ziemię rosi.

Może gdzie indziej,
to są zwały.
U mnie to zima,
śle kawały.

Żartuje sobie,
ja zaś stroję.
By zacząć z zimą,
równe boje.

autor

Grand

Napisany: 2020-02-05 Dodano: 2020-02-06 09:24:34

Ten wiersz przeczytano 584 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie