Misericordiae
Ten moment, obecny, nieobecny z pamięci
wywołam,
poza czasem umieszczę, w chmurach
zatrzymam.
Zostań- moje ciało cierpi, nietrwałe jest
przecież.
Krzyk tęsknoty wydaje, za tym co było,
i może wróci.
Chwilo zostań, zatrzymaj się, duszę
uspokój.
Wiem- jak marny, pospolity jest mój
świat,
innego nie mam- tu dzieją się rozpacze
i zachwyty, moje trwogi i nadzieje.
Tu w jezior srebrnym rozlewisku,
księżyc rankiem swą srebrną twarz
płucze,
słuchając jak sarna biegnie miedzy
drzewami
i stromymi zboczami.
Ten moment, teraźniejszość, to moje
istnienie, jest zapowiedzią
nieuchronności,
drogą do wolności.
Więc zanim zamkną bramy mojego bytu,
żyję, oddycham i kocham.
Bo to co mam, ta miłość do Niego,
jest wszystkim co istnieje.
autor
Annna2
Dodano: 2020-07-28 07:12:10
Ten wiersz przeczytano 1521 razy
Oddanych głosów: 36
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (55)
Piękny wiersz przepełniony wiarą :)+
Bardzo ciepły i wzruszający wiersz przepełniony
wiarą...pozdrawiam Aniu :)
Tak, to prawda.
I dzięki Sebastian.
Z wiarą napisany wiersz! A co do wolności, to już
sobie nieco wytłumaczyliśmy, nieprawdaż -:)
Ćałość z dużym podobaniem.
Pozdrowienia!
I tak trzeba:)
Świetny przekaz:)
Aniu
czekam(y) na nowe strofy...
Piękny wiersz pełen mocy i wiary
Pozdrawiam serdecznie Anno i sercem dziekuję w swoim
i Remisia imieniu za Dar modlitwy i zyczliwe słowa.
Piękny wiersz... pozdrawiam serdecznie:)
Piękny wiersz pisany z głęboką wiarą - i nadzieją :-)
pozdrawiam serdecznie:-)
Aniu, Stello.
Dziękuję.
Tsmat- dzięki.
To prawda z tymi odstępami.
Postaram się poprawić.
Dzięki.
Pieknie, z gleboka wiara.
Pozdrawiam:)
Psalm bezgranicznej wiary
Wiara wymysłem, wpojeniem, wątpliwości rozwiewa obraz
stworzenia i miłość, która gdzieś tam drzemie i mówi
'to ON.
Przydałoby się trochę konsekwencji w strofach, głównie
zachowania odstępu po przecinkach.
Serdecznie pozdrawiam Anno
;)
Nie dziękuj Tomku.
Ale jeśli już- to też.
Dziękuję pięknie Tobie.
Wersiku- Tobie też dziękuję.