misterny los
pozostajemy w swoich umysłach
nienaturalni
odczłowieczeni
przebijamy się przez setki wspomnień
straconych chwil
przeżywamy
pniemy się po stercie
trwałych nieprzewidzeń
zadając pytania światu
gubimy się
i jesteśmy zgubieni
trwamy
człowieczy los
misterny los
lawirujących zdarzeń
biegniemy w las
by zgubić czas
chodzących po głowach marzeń
autor
Jane Phone Cone
Dodano: 2017-02-07 01:13:34
Ten wiersz przeczytano 417 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Ciekawa refleksja.
Kto się lubi gubić, ten się gubi :)
Pozdrawiam :)
po to mamy rozum żeby marzyć, wspominać, rozmyślać.
Ciekawe