Mity nieba

Wzniósł koc błękitu mlekiem chlapnięty
Zanucił przy tem świst drzew wygiętych
Okrasił dynię powłoką złota
Nocy wygonił smoły pomiota

Upstrzył groszkami odwrotną stronę
Zawyły cienie żądzą wzniesione
Zawiesił talerz żywych srebrników
Dzień mimochodem zbił z pantałyku

Czapkę spoconą zatknął na wieszak
Stwierdził, że dobre jest co namieszał
Walka tych tworów zrodziła mity
Sprośnych wieczorów, nadziei świty

autor

Katanka

Napisany: 2012-10-29 Dodano: 2012-11-16 13:31:38

Ten wiersz przeczytano 456 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie