Mój Dawidzie

i teraz już wiem
że na świecie
nie ma mojego Dawida

choć wielu już rzucało we mnie
swój pierwszy kamień
żaden nie doleciał
i nie trafił w serce

bolały dłonie od dotyku
usta piekły od pocałunków
a dusza cierpiała świadoma
że Cię tu nie ma

jestem meduzą bez odbicia w lustrze
ogniem który w widzie nie gaśnie
dżinem z lampy który nie wychodzi
gdy ją mocno pocierasz

i choć teraz wiem
że nikt mnie nie zniszczy
boję się
bo zabijam się sama...

gdzie jesteś, no gdzie pytam?!

autor

dj_sky

Napisany: 2007-11-20 Dodano: 2007-11-22 14:21:52

Ten wiersz przeczytano 1761 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie