Mój stan wojenny
Mąż w sobotę pojechał do babki po dzieci
ktoś mu szepnął na ucho
że będzie się działo
wracał trzy dni
przeciskając się pomiędzy wojska
kolumnami
my w domu sami
rozregulowany telewizor
brat w stoczni
tata pali papiery
nie wiadomo dlaczego przestraszony
nadsłuchują strzałów
pobladłe matki i żony
brata aresztowano
tata na noc nie wracał
przecież chyba nic takiego
w jego życiu się nie działo
fakt do partii nie należał
był w AK i na niedźwiedziach
i coś tam podobno jeszcze
w jego papierach stało
a ja wstyd się przyznać
w stanie wojennym
świnie hodowałam i bimber pędziłam
sprzedawałam i handlowałam
i nieźle na tym zarobiłam
ktoś musiał robić żeby wykarmić
żeby przekupić
żeby rodzina przetrwała
i na mnie padło
i to by była moja historia cała
Kryha
Komentarze (12)
Kryha -dobrze,że o tym piszesz. Polak mordował
Polaka.Cóż, nasza ojczyzna była taka. I do tego muszę
przyznać, że nie była
to pierwszyzna w naszych dziejach narodowych.Oby te
niewinne głowy, co na bruk w Gdańsku upadły w naszej
pamięci się nie zatarły. Serdecznie pozdrawiam. Miłego
wieczoru. Na TAK.
Zajrzałem, bo w wątku "Po co są komentarze?"
napisałaś, że oczekujesz komentarzy, które coś wnoszą,
które pomogą itd. Akurat przy powyższym tekście
niewiele można pomóc, a to z jednego względu - to jest
proza. Proza niepotrzebnie podzielona na wersy,
wplątana równie niepotrzebnie w rymy plus mająca
nieudany makijaż m.in. z inwersji, który nie stworzy
poezji. Nie odbierz tego proszę źle, bo proza, którą
tutaj "ukryłaś" może być naprawdę bardzo dobra! Aż
prosi się o szczegóły, rozwinięcia, narrację i
naturalniejszy język i styl. Z tym wszystkim może
powstać dobre opowiadanie, naprawdę ciekawa i ważna
historia. Ale poezji tutaj absolutnie nie widzę.
Pozdrawiam serdecznie.
Bardzo ciężkie czasy,nigdy do nich nie
wracam.Praktycznie komuna zniszczyła naszą
młodość,byliśmy zamknięci jak w klatce.Przykre i
smutne.Pozdrawiam serdecznie.
Kolejna rocznica tuż, tuż. Warto o niej przypominać...
Nie wspominam mile tamtych czasów.
Pamiętam tamte czasy i oby nigdy nie wróciły.
Każdy ma swoje wspomnienia związane ze stanem
wojennym, było bardzo trudno ale i szkołę życia się
dostało.
Stan wojenny moim zdaniem był mniejszym złem, a
doświadczenia w bimbrownictwie mogą się zawsze
przydać.
łatwo nie było:(
ale już po:)
Ciężkie to były czasy.... świetnie opisane.
każdy inaczej przezywa, jeśli zgodnie ze swoim
sumieniem, jeśli nie robi sie innym krzywdy, to nie ma
co się wstydzić.
Dobry temat.Pozdrawiam.
różne mamy wspomnienia z tego okresu, a każdy dawał
sobie wtedy radę jak potrafił, aby przetrwać te
najtrudniejsze dni. potem było lżej, ale ... do dziś
większość zadaje sobie pytanie czy potrzebne i
słuszne.