Moja bezsenność

Noc spowiła najdalsze krańce ziemi,
Tłum gwiazd na niebo wkroczył
I księżyc ponownie mrokowi dyryguje.

Sen...
Pieści ludzkie oczy i umysły oszukuje.
Lekarstwo dla umartwionych ciał,
Chwila zapomnienia cierpienia trzeźwości,
A myśl gorączkująca forme baśni przyjmuje.

Lecz ja niegodnam tego dostapić
Bo z człowieka we mnie jest mało.
Jak kwiat więdnący pośród swych zakwitłych braci
Tak ja wśród pokoju sennej połaci
i śpiących w nim ludzi.

autor

rose of pain

Dodano: 2007-08-26 15:06:58

Ten wiersz przeczytano 432 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie