Moja gasnąca miłość

Gasnąca miłość zatopiła się
w filiżance
Oddała resztki swej energii
marnej imitacji porcelany.

Serce gryzie mnie jeszcze
po wczorajszej próbie -
chciałam tylko skończyć
w dobrym momencie.

Odpowiedni czas okazał się
zły, ostatek moich zmagań
poszedł w zapomnienie
już nic nie da sie odratować.

Miłości nie da się ocalić
- naszej miłości nie uleczy czas
sami skazujemy ją na ból
i okaleczenie własnych łez.

Codziennie ślę gdzieś daleko
jeden całus, spojrzenie jedno
lecz one wracają z powrotem
bez słowa ciepłej wzajemności.

Naszą gasnącą miłość
ugasiliśmy własnym chłodem
Baliśmy sie przyznać do radości
do ciepła, które nam dawała.

Miłość moją, radość, porwał wiatr
Twoją - ugasił pożar nowoczesności
Teraz wiatr i ogień śmieją się
bo nie potrafiliśmy ich odpędzić
i stworzyć świata bez zagrożeń.

Napisany dla kogoś, kto będąc bardzo daleko, był mi bliższy niż ktokolwiek. Teraz to już tylko przeszłość.

autor

ashanti

Napisany: 2001-06-09 Dodano: 2006-10-11 08:58:24

Ten wiersz przeczytano 941 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie