Moja miłosna mitologia

Przestrzegają mnie ludzie przed tą miłością jak Demetr swą córkę ,
lecz ja nie słucham zaślepiona nim .
Któregoś dnia dotknąwszy jego ciała przegram wszystko to co mam ,
stracę wszystkich - zostanę sama .
A ma miłość tak bezmyślna jak czyn Ikara .
I wciąż mam nadzieje jak naiwny Epimeteusz .
Zazdrosna jak Niobe ‘pragnę więcej’
- nie wystarcza mi to co mam .
Czy wytrwam z rozwagą?
Czy przetrwam z tą pustką w duszy i dojdę do celu bez błędu jak Dedal?
Czy zwiedzie mnie piękny urok tego uczucia ,
jak naiwną Persefonę piękny kwiat narcyzu ?
Ewidentnie wiem w jakiej jestem sytuacji ,
lecz dlaczego antynomie mego myślenia nie dają mi spokoju?

autor

demonica

Dodano: 2005-01-29 12:16:21

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie