Moje chore teksty

Gdy jest mi źle, siadam i piszę.
Tak powstają moje chore teksty.
Uporczywie staram się opanować chaos w mojej głowie...
Porządkuję wszystko, co mogę zrozumieć.
Myśli, które mnie ogarniają staram się wyrzucić z głowy i napisać.
Potem czytam je i chcę o nich zapomnieć.

Moje chore teksty rodzą się w mojej chorej głowie.
Piszę o sobie. O swoich przemyśleniach.
O swoich marzeniach, o swoim życiu.
Dlaczego większość z nich jest taka smutna?
Przecież na co dzień jestem wesoła...

Moje chore teksty odzwierciedlają moją chorą duszę,
Która woła: MIŁOŚCI!
Moje chore teksty są takie jak ja.
Smutne, pełne zadumy...
Czasem stwarzają pozory radości...
Ale są to tylko pozory.
Są chore. Nieuleczalnie chore na brak uczucia.

Gdy jest mi źle słucham ulubionej muzyki.
Z głośników płyną do mnie słowa:
„Nie bój się...”, „Miłość to tylko uczucie...”
Nie boję się. Jest mi po prostu smutno.
Tęsknię. Tęsknię do bliżej nieokreślonej przystani.
Wtedy właśnie rodzą się moje chore teksty.

Wiesz... przynosi to ulgę.
Zrzucam z siebie ciężar własnych słów...
Moje chore teksty... rodzą się w mojej chorej głowie...
A ja je spisuję. Czuję się lepiej.
Czy to domieszka nadziei?

autor

Selena_22

Dodano: 2007-02-23 12:58:33

Ten wiersz przeczytano 2832 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie