Mrok
Cień, zamknięty w kolczastych słów
pnącza,
mrokiem ściera marzenia na proch;
niespełnione jak liście otrząsa -
w smutku szare zatapia się tło.
Wiesz, że to już ostatnie rozdanie,
patrzysz w ciemność i w oczach masz łzy
-
nowej szansy za nic nie dostaniesz,
kiedy zmierzchem czas puka do drzwi.
Tylko dusza modlitwą wciąż kwili,
chociaż wątpisz, czy słucha jej ktoś -
Boga dawno już ludzie zabili,
zło zostało i śmieje się w głos.
- Jan Lech Kurek
Komentarze (15)
Wiersz dopieszczony bardzo starannie!
Smutek głeboki, ale takie nastroje miewamy jesienną
porą/ w jesieni życia też!
Pozdrawiam miło:)
Dziękuję za czytanie i komentarze :)
Choć z przesłaniem nie zgadzam się ( myślę, że i Autor
nie tak do końca )doceniam piękno wiersza... Sama
miewam takie nastroje, ale mijają i tego życzę Peelowi
:)
Bardzo mroczna refleksja, ale forma jak zawsze piękna.
Pozdrawiam :)
Mrocznie skłaniasz do refleksji...jak zwykle wiersz
świetny:)
rownie pięknego wiersza już dawno nie czytałam, brawo
Janku za treść , formę ,rytm i rymy :)
Janku refleksja
i mroczne zakamarki duszy
zatrzymują na chwile zadumy
pozdrawioam
przepiękny,ale jaki smutny !!!!
Tak, niesamowity, piękny, choć przygnębiający w swej
treści.
Mrocznie i przygnębiająco, ale robi wrażenie. Miłego
dnia.
Niesamowity wiersz, mroczny i refleksyjny.
Pozdrawiam
ostatnie rozdanie ...a czas ucieka ...ja wierzę w
ludzi nie wszystko jest złe ...
pozdrawiam:-)
Janku...jak zawsze z przyjemnością, zadumą,
wzruszeniem czytam Twoje wiersze.Pozdrawiam :)
Mysle,ze dobro jest nie wszyscy są bywają źli
jak w piosence Niemena " lecz ludzi dobrej woli jest
wiecej"
pozdrawiam:)
Piękny , wzruszający wiersz.