Na życia grani

napisany po pobycie w Tatrach:)

Na progu złowrogiej, nieufnej grani
zdradzieckiej jak stado rozszalałych wężyc
puszystym dywanem mgła kusi z otchłani
i gubi promienie roztargniony księżyc

Kosmiczną rozsiewa rosę luna
wrzosy na wierchach zbierają to żniwo
od watry lekko speszona łuna
syci się jaskrem jak ogień oliwą

Napawa grozą i strachem mami
dla śmiertelnika ostatni widok
żegluje śmierć na życia grani

Nie zoczysz nawet, gdy porwie szponami
zbierając krwawe, codzienne żniwo
na życia grani, śmierć nie zna granic

tak btw, to to jest sonet 4-4-3-3, czyli włoski:D

autor

!lyricson

Napisany: 2006-07-10 Dodano: 2006-08-04 11:09:25

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie