Najbardziej lubię…

Najbardziej lubię, gdy me serce śpi.
Wtedy nie woła, nie płacze, nie głodnieje…
Nie uruchamia sumienia…

Najbardziej kocham to nieczynne sumienia.
Wtedy nie zabrania, nie każe nic,
Wtedy nic nie muszę…

Najbardziej lubię, gdy mnie nie ma,
Gdy pustka kompletnie moją głowę wypełnia,
Gdy zbolały umysł śpi…

Najbardziej kocham, gdy hałas umiera,
Gdy cisza tak szybko przemyka i dźwięczy,
Wtedy po cichu mkną głupie marzenia,
By znowu przyszłość podręczyć…

28.01.2005r.

autor

agnus

Dodano: 2005-05-16 14:12:22

Ten wiersz przeczytano 545 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie