Nasz Karol

Był przecież jednym z nas.
Taki zwyczajny, wcale nie święty.
Mówił tak jak my. I chociaż mówił
O sprawach bardzo trudnych,
Każdy wszystko rozumiał.
Jego słowa - takie przecież proste,
Zmieniały jednak świat i ludzkie dusze.

Był królem, ale szanował każdego.
Był najwyższym, a klękał i całował ziemię.
Miał pałace, a tęsknił za góralską kolibą.
Gdziekolwiek pojechał, był u siebie.
Jednak najbardziej cenił swoje góry.
Zabito go na oczach wszystkich,
A on przeżegnał krzyżem zbrodniarza.

Odszedł, przygięty do ziemi
Ciężarem, który musiał dźwigać.
Prosił nas, do końca, o miłość bliźniego.
I wszyscy przyznali mu rację,
I obiecali poprawę przy jego trumnie.
Dlaczego więc jest tyle zła i podłości,
A Polacy kąsają się jak wściekłe psy ?

autor

ROMANA82

Napisany: 2011-07-16 Dodano: 2016-07-20 10:56:40

Ten wiersz przeczytano 602 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie