Nibyland
Tam, gdzie wschodzi szklane słońce,
gdzie spod powiek rosa spływa,
nikt nie słyszy krzyku w nocy,
nie zaskoczy śmierć niczyja.
Ludzie chłoną każdą chwilę,
jak rozlaną wodę gąbka.
Każdy tutaj kocha życie,
każdy pragnie widzieć słońce.
autor
Mat
Dodano: 2007-11-22 22:57:47
Ten wiersz przeczytano 673 razy
Oddanych głosów: 3
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
/Tam, gdzie wschodzi szklane słońce,
gdzie spod powiek rosa spływa,/ Podoba się ja
osobiście pomyślałam o...znieczulicy po lekturze
całości
fajny wiersz:) tylko troszkę razi mnie "słońce" ale
tak to spoko:)pozdr+