Nic mi nie wychodzi

Mala depresja byla...dobrze, ze przechodzi, choc czasem wraca...

I nawet gdy pakuje juz walizki
i zdecydowana jestem by wyjechac.
Wiem wtedy, ze koniec moj jest juz bliski,
dla swiata bylaby mala ze mnie pociecha.

Nigdzie juz nie zajde, bede (jak dozyje)
nikim znaczacym.
Wyksztalcenia zadnego nie zdobede (tego nie kryje)
czlowiekiem ku zniszczeniu jestem podazajacym.

I trudno jest tu uwierzyc,
w jakies moze lepsze jutro, lepsza przyszlosc.
I trudno jest mi z porazka sie zmierzyc.
Ja po prostu mam dosc , nic mi w zyciu nie wyszlo.

Nie wiem kogo mam pytac o rade,
bo ten kto pocieszal, ma inna do podnoszenia na duchu.
Szukam kogos kto w dobre obroci kazda ma wade.
Potrzebuje przeprowadzki, myslowego ruchu.

I wlasnie, gdy pakuje walizki
i by wyjechac jest mi spieszno i pilnie.
Gdy wskaznik samopoczucia jest niski,
czuje sie tak bezsilnie.

Bo jestem nikim, po prostu do niczego.
Czego sie dotkne, sypie sie na proch.
Czy ktos widzial czlowieka tak pechowego?
Chce odetchnac, wyjechac do Hiszpani, Angli badz Wloch.

autor

suitcase_of_angel

Napisany: 2005-10-04 Dodano: 2005-11-03 18:21:06

Ten wiersz przeczytano 647 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie