Niepotrzebni nikomu
przytulisko
tak mówią ci co tu mieszkają
rankiem w obłędzie
przepychają wskazówki zegara
tulą poduszkę ciepłych snów
dnie męczą
bezwolne rozłożone dłonie
zbierają pustkę przyszłości...
takich nie potrzebują
wysyłają tu
schronisko
mielizny przystań
niemych skarg nieutulonych żalów
scena akt pierwszy
człowiek z pogranicza miejsc bezludnych
jak samotna wyspa
krąży orbitą
ziemia matka ma tyle miejsc
dobrodzieja bożych darów
a oni wyrzuceni
poza przestrzenie
między tymi co mają
zagubieni nieszczęściem
nie proszą
dosięgli piekła
tu..
zepchnięci na zesłanie
nie istnienia
na ziemi
niepotrzebni nikomu
autor
NiebieskaDama
Dodano: 2011-08-11 06:40:20
Ten wiersz przeczytano 424 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (15)
dosięgli???? czy jednak sięgnęli, dosięgnęli??? wiersz
porusza ważny problem dziwi mnie tylko komentarz
Adama ze tylko on zna problem, takie założenie ze
wszyscy pozostali są slepi głusi i nie obeznani w
temacie może być dla niektórych krzywdzące a
założenie ze NIKT juz jest błędne, ale to do Adama
:)pozdrawiam
Dramatyczny wiersz, smutne życie, ale sama prawda.
Pozdrawiam ślicznie. Dobrze że są wrażliwi poeci.
Łatwo wylecieć "poza przestrzenie", wrócić bez
pomocy bliźniego jest cholernie trudno! Pozdrawiam!
Witaj! bardzo smutny wiersz, ale takie czasami są
realia! bywa, że na starość i nie tylko są ludzie
nikomu niepotrzebni!!++++
Pozdrawiam serdecznie:))
Ale sobie wzajemnie potrzebni byc moga.Wtedy zycie
nabierze pomimo wszystkiego koloru.Pozdrawiam
Smutny przekaz i jakże prawdziwy .
Bardzo smutny wiersz, z całą pewnością \doięgli
piekła\ Pozdrowienia serdeczne:)
Bardzo ciekawy i smutny wiersz, ale piekło
umiejscowiłaś super, ono jest na ziemi,
kla...powodzenia
Witaj mój "ulubiony kolorku":) Smutny wiersz.
Bardzo.
Znam parę przypadków. Ale zawsze można. Póki człowiek
porusza kopytami - może zrobić wiele. Dla siebie, dla
kogoś. Uchwycić sens życia. Byle chęci dopisały. I
czekała pomocna dłoń i ktoś, kto doda otuchy. Popchnie
do przodu. Niebieska Damo - super przekaz. Poruszył
mnie bardzo.
oj smutny:(
przytulisko to nie raz ostani dom dla ludzi, którzy
nie posiadają opieki posród swoich bliskich
to smutna rzeczywistość
pozdrawiam serdecznie:)
poruszający wiersz, wzruszający, faktycznie Ci ludzie
zdają się już nikomu niepotrzeni, nawet sobie, ale
niektórym udaje się podnieść (polecam w tym temacie
mój artykuł
http://www.mmwroclaw.pl/377539/2011/7/3/pilka-jak-krom
ka-chleba-czyli-miedzynarodowe-mistrzostwa-w-pilce-noz
nej-ulicznej-bezdomnych-foto?category=sport)
pozdrawiam serdecznie :-)
Bardzo smutna rzeczywistość:)
Dla mnie przytulisko- to dom starców- a my jeszcze
pełni życia i to nas niedługo czeka
Tak odebrałem twój smutny wiersz -pozdrawiam z
półuśmiechem , bo jakże inaczej
szare oczy z za okna wyglądają za tym co w życiu
zostawili, pogubili,zgubili.
szare oczy, w szarych szybach jak zasłonięte pajęczyną
twarze, jak stary cynkowe lichtarze, w nich ogarki się
dopalają, smutna jest starość,smutne jest życie, ich
będzie lepsze dopiero w raju.
Jaki ten raj wytęskniony może wyglądać, czy podobny,
to tego przytuliska w którym jest starość, będzie
pewnie zmiana,tu same udręki, choroby, tam słoneczne
anioły.
Gdy życia kres o echem usłyszysz,idź za mną w czeluść
niebytu człowieku,składamy dłonie w modlitwie, za
życie
Przytulac sie,to znaczy byc blisko,dawac milosc i
cieplo.Przytuliko,niedobra nazwa dla tego miejsca.
+++