Niewidzialna twarz

/narkomana/

Usta bladsze od wszystkich ścian
W oczach tunel, w nim mrok widzę
Chciałby kto liczyć ile łza ma gram
Ale on się wstydzi i ja się wstydzę

Dłonie sine, tyle odcieni tu tańczy
W czerwieni zaschniętej dziś krwi
Ból na kolor dojrzałej pomarańczy
On w najciemniejszej barwie tkwi

Mroźny oddech za mroźniejszym
Bezbronne ciepło wciąż zamraża
A on coraz bardziej zimniejszym
Poznaje drogę swego cmentarza

Zmaże się ślad martwego cienia
Gdy biała świeczka zaraz zaśnie
Kolejna noc, nic się nie zmienia
Ostatnia szansa na wieki gaśnie

Z innym światem w dłoniach
Dawno w grobach pochowani
Usypiają się w swych broniach
Przez bronie potem zabierani

autor

MaRyLiN

Napisany: 2007-03-10 Dodano: 2007-03-10 10:23:33

Ten wiersz przeczytano 478 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie