Noc
W czarny aksamit dama spowita,
W koronki i w światło świec.
Kiedy dzień żegnasz, ona się wita
I Światem zaczyna biec.
Przez blade łąki kroczy na boso,
Tańczy z księżycem przez las.
Kiedy odchodzi, skrapia je rosą
Umknęła... Nadchodzi brzask...
autor
Villemo
Dodano: 2006-06-18 15:36:17
Ten wiersz przeczytano 525 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.