Noc Ptaka

ZA OKNEM NOC ROZLAŁA ATRAMENT,
SREBRNYMI NIĆMI WYSZYŁA GWIAZDY.
CZEKA NA PTAKA, KTÓRY SIĘ WZNIESIE,
POPŁYNIE W CZARNĄ OTCHŁAŃ
I POWIE KIEDYŚ, ŻE JEST SZCZĘŚLIWY,
GDY TYLKO NADCHODZI CIEMNA NOCKA.

NA NIEBIE WZESZEDŁ KSIĘŻYC,
SREBRZYSTĄ ŁUNĄ ROZŚWIETLA SKRZYDŁA,
A PTAK FRUNIE, PATRZY NA ZIEMIĘ,
PODZIWIA LUDZI TYCH W DOLE ŁEZ,
MÓWI, ŻE TĘSKNI, LECZ CZY NAPRAWDĘ?
MYŚLI, ŻE GDZIEŚ WOLNOŚCI KRES.

NIE ZNA CZŁOWIEKA, CO SZCZĘŚCIEM SWOIM
PODZIELIŁ SIĘ, CHOĆ OKRUCHEM
Z PŁATKIEM ŚWIEŻEGO ŚNIEGU,
RÓŻĄ TĘSKNOTY, POTRZEBY,
CO RAZ ZATĘSKNIŁ ZA WOLNOŚCIĄ,
CO O CZŁOWIEKU MYŚLI DOBRZE NIEKIEDY.

NOC ZCIEMNIAŁA OD JASNOŚCI,
WRAZ Z NIĄ PRZYFRUNĄŁ ANIOŁ.
BIAŁE SWE SKRZYDŁA ROZŁOŻYŁ WACHLARZEM,
OBJĄŁ NIMI CAŁY ŚWIAT,
ZACZERPNĄŁ Z MĄDROŚCI NIEBIOS
WYLAŁ SWYCH ŁEZ PRZEPIĘKNY KWIAT.

autor

Kisia

Dodano: 2006-05-05 20:07:40

Ten wiersz przeczytano 382 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie