Odarty obszarpany ***

Odarty obszarpany jak wilk w potrzasku
Nie chce czuć nic widzieć świata brzasku
Nie chce litości żadnego pocieszenia
Bez celu bez miłości bez sensu istnienia
Zraniony boleśnie do krwi dźgnięty w serce
Bezradny bezsilny wyje w poniewierce
Żar uczuć ugaszony łez potokiem gorzkim
Bez wiary już krocze no i bez miłości
Jedyna nadzieja co się w trwodze tliła
Co serce złamane przy sobie tuliła
I ona ugaszona potokiem łez moich
Żadne słowa, czyny nic mnie nie ukoi

Lecz pókim żyw i chociaż w potrzasku
Do księżyca wył będę pośród jego blasku
Póki we mnie gniew i krew w moich żyłach
Żyć będę bez miłości i żadna jej siła
Serca nie poskromi nie zrani już nigdy
Żar który w nim płonął na zawsze zastygły
Ugaszony krwi łzami co z mojej goryczy
Powstały w bólu nocy gdym prawie zabity
Upadły na kolana jak wilk osaczony
Bez sił żeby powstać bez szans do obrony
Serce moje zimne mrokiem obleczone
Umarło w agonii potwornie zmęczone

Być nikim dla kogoś kto był Ci wszystkim ...

autor

Crestfallen

Napisany: 2009-05-13 Dodano: 2009-05-15 12:37:00

Ten wiersz przeczytano 626 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie