Odbudujmy przyjaźń

„Podejdź i przytul się, tak jak zazwyczaj to robisz
Mocno obejmij mnie i pozostań tak chwile
Szepnij na ucho, że nigdy nie zapomnisz
Wspólne, spacerkiem przebyte mile.

Szeptaj subtelnie, że cieszysz się z odwiedzin moich
Tęsknisz i pragniesz jak zwykle wylać smutki
Przecinające ślady kroków Twoich
Ulubionej piosenki zanuć mi nutki.

Ja przyłącze się do śpiewu
Choć nie znam rytmu ani słów
Nauczę się słuchając Twego oddechu powiewu
Przy Tobie czuje radość i ciepło znów.

Lecz ja niewdzięczny tego skarbu nie doceniam
Ciągle popełniam ten sam, żałosny błąd
Nieświadomie swe życie w cierpienie przemieniam
Proszę nie pozwól mi, abym odszedł stąd.

Spójrz w tafle mojego zimnego spojrzenia
Chcę Ci tyle powiedzieć, lecz brak mi słów
Wyczytaj z moich oczu tęsknotę życiowego spełnienia
Wyczytaj przeprosiny, tak przepraszam znów.

Chcę, abyśmy wspólnymi siłami przyjaźń odbudowali
Aby domek z kart w potężną twierdze się przerodził
Której murów żadna armia nie powali
Chcę, aby wzajemne zaufanie i szacunek w nas się odrodził.”

autor

MiRo

Dodano: 2006-12-07 19:40:15

Ten wiersz przeczytano 538 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Optymistyczny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie