Odtrącenie

Jak odebrać skrzydła aniołowi,
co spłynął z dłońmi pełnymi miłości?

Ostatnie złudzenie z tej ciszy zrodzone,
krzykiem rozproszyć, odtrącić zaufanie,
ta szczerość, co bije z Twojego spojrzenia.
każe mi milczeć, kiedy znów mnie wołasz.

To lęk we mnie żyje, lękiem oddycham,
czy te słowa wypowiesz, że jesteś snem jedynie,
tylko zwątpienie dzisiaj dać Ci mogę,
z żalem nieskończonym, który gryzie duszę.

Zamiast ze spokojem w piór Twoich bieli,
ponad nicość wzlecieć, tam gdzie nadzieja,
w łzy je zamieniam, zraszając nimi kwiaty,
smutnych towarzyszy mojej wędrówki.

Chciałabym odejść nim świt powróci,
zapomnieć, że czekasz, czuwasz nad mym losem,
lecz wciąż we mgle na złą trafiam ścieżkę,
kiedy próbuję stanąć nad przepaścią.

Bo jak odebrać skrzydła aniołowi,
co spłynął z dłońmi pełnymi miłości?

autor

i.g.

Dodano: 2008-06-21 11:41:53

Ten wiersz przeczytano 1038 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie