Okruchy życia...

wspomnień nie ma tylko człowiek nieczuły, a Ty masz
ich najmniej za dwoje, ...

Życie przewrotne bywa, czasem okruchami wspomnień
karmi i tęsknotą upija. Dreszcz mnie przeszył gdy
słowa Twoje czytałam.

tak Sabinko....ziarnko do ziarnka i mamy
wspomnienia....jakże ich potrzebujemy....jak zwykle
pięknie napisane

To pewnie tęsknota za Mamą. Pokolorowała Ci świat i
takim go już widzisz, a gdy czasami szarzeje,
przydałyby się nowe odcienie, ale nie ma kto ich
stworzyć.

strata ukochanej osoby - ból, smutek...
to takie ludzkie.

Ile takich okruszkow nosimy w zakamarkach serca, osob
i chwil , ktore juz nie powroca. Dobrze ujelas temat.

Maleńkie, prawie niewidoczne.... lecz razem
zebrane mogą przynieść radość i szczęście
niespotykane.... delikatne i tęskne słowa wiersza
powodują ukłucia bolące... piękne i bardzo
osobiste...

szczęście to właśnie te małe ziarnka gromadzone na
drodze życia; zawsze i wszędzie można je znaleźć,
czasem tylko trzeba osuszyć łzy i spojrzeć
dalej....bardzo dobry wiersz jeśli chodzi i o treść i
i formę....

Subtelnością zachwyca i treść i forma, ciepły klimat,
kobiecości, pozdrawiam

Piękny Twój wiersz,choć przesycony tęsknotą i
bólem...choć tyle lat upłynęło - wspomnienia wciąż
żywe,tak, że "słońce boli "- świetnie,prawdziwie
napisane.

Wiersz cudownie napisany, pełen głebokiej tęsknoty.
Piękne metafory. Rymy i rytm jak zwykle bez zarzutu.
:-)

Ileż miłości, czułości niespełnionej, tęskoty jest w
kobiecym sercu.. Karmisz się okruszkami wspomnień,
żyjesz przeszłością odrzucając wszystko inne co Cię
spotyka. A szkoda.. bo życie nie czeka!

piękny jak zwykle, wiersz przepełniony tęsknotą za
kimś...pozostały tylko okruchy wspomnień.

ładnie poskładałaś okruchy w wierszu , czyta się
melodyjnie i bez wybojów ...brawo

Delikatnie naszkicowałaś nostalgią i czułością
"Okruchy życia..."