Osamotniona

Samotność to smutek i cisza,
choć obok gwar i muzyka.
Samotność jak wyklęta dusza,
cicho bez szmeru cię przenika.

Płyniesz przez życie w samotności
jak zagubiony żagiel w morzu,
nikt cię nie widzi w tej szarości,
serca przed toba nie otworzy.

Samotność jak mgła cię otula
i nie przepuści do ciebie radości.
Wśród tłumu ludzi giniesz z bólu
i pozostajesz w samotności.

Czasem iskierka się zapali,
myślisz,że z niej płomień wybuchnie,
lecz nieprzyjazny podmuch wiatru
szybko tę małą iskrę zdmuchnie.

autor

zima10

Dodano: 2010-02-02 09:30:57

Ten wiersz przeczytano 714 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie