Oświecenie

„Oświecenie”


Tragicznie dla mnie, dla Ciebie z ulgą
zakończyły się dni, twojego bytu ze mną.
Pokazywałem Tobie coś, czego sam nie znałem.
Pokazywałem Ci chybaaa…
Siebie samegooo…
Ooood…
„Nie” strony?

Dopiero teraz, gdy prawdą i słowem po słowie,
odganiasz mgłę mroźną z mojego serca,
co zdążyło przed laty się pokryć rozczarowań kurzem
i zapomniało pisowni miłości w nas dwojga.
Widzę siebie na skalnej pustyni i… - zdycham
jak… - nie porównam do niczego, jestem wyjątkiem.
- - - - - - - - - - - - - - - - - -
Twarzy nie podniosę już z kamiennej poduszki.
Łzy tyle ważą, co nieodwracalność twych uczuć.

autor

Paweł

Napisany: 2004-12-14 Dodano: 2004-12-14 00:28:32

Ten wiersz przeczytano 446 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Mroczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie