Pada deszcz

Pada deszcz
Krople osuwają się po szybie, jak oswojone
Warkoty silników zagłuszają dziką ciszę
Przyzwyczajona słyszę tylko deszcz
Gdzieś za rogiem kostucha
Nie rozstająca się ze swoją pustką
Pada deszcz
W świetle latarni chowa się mrok
W nim namiętności, w nim żyjące zło
Świat podzielony świtem i zmierzchem
Dzień chowający smutne twarze
Noc, co ściąga ludzkie maski
Pada deszcz
Mokre ulice, wydreptane emocje
I te chłodne chwile na mnie skroplone
W tak ciemnej ciszy sianej brakiem wiary
Między konary schowam ułamek marzenia
Niech tam tętni, bo we mnie umiera



15-02-2009

autor

Anna M.A.

Dodano: 2009-02-16 19:55:54

Ten wiersz przeczytano 438 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie