Palto z podszewką

Korpus tyka jak zegar ze słabą baterią,
wielokrotnie odmówił zegarmistrz naprawy.
Krople potu na czole rzęsiście się perlą,
gdy zdobywasz szczyt schodów. Zgaga ciebie dławi.

Prosisz Boga o zdrowie jak żebrak o datki,
czujesz się niczym mucha na pajęczej sieci.
Obwód prądu wysiada, żarówkę chce zgasić,
żona jest opryskliwa i codziennie zrzędzi.

Palto podszyte strachem, knot palić się kończy,
precyzyjny mechanizm wkrótce się zatrzyma.
Piąć się w górę przestanie drogocenne pnącze,
szkodnik żuchwą zaciekłą do łodygi przywarł.

Czy odwiedzisz Arkadię, rozluźniając więzy,
łączące kruche ciało z nieśmiertelną jaźnią?
Czy zgęszczona materia w niebyt się rozpręży,
twoje myśli, wspomnienia na zawsze już zasną?

autor

Sławomir.Sad

Napisany: 2020-10-17 Dodano: 2020-10-17 00:21:50

Ten wiersz przeczytano 5331 razy

Oddanych głosów: 125

Rodzaj Sylabiczny Klimat Refleksyjny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie