Pani Muszla i świat gasnącego...

nosze się, z decyzją od jakiegoś miesiąca,
że zamieszkam na stale w lodówce.
meldunek złożyłam u bogini.

omijam w odbiciu. lepiej nie patrzeć,
w oczy potworom. skulam wzrok jak bura suka.
niech gwałcą wyrzuty - piszczę z podniecenia.

jestem piękna, rzecze Abi, na swój sposób.
otwieram jej wnętrze, by zobaczyć własne jelita,
metry wspomnień. po śniadaniu.

zaciskając dłonie na żołądku, wibracje.
zakładam podsłuch na przewód pokarmowy.
i nie ma już innych opcji.

misternie, dwoma palcami o krtań.
łaskocze zawartość. w zachwycie lekka kolacja,
ląduje bezpiecznie, na dnie muszli.

a jednak, światełko nęci możliwościami. lubię jeść.
adoracja najświętszej klamki, czułym dotykiem,
owijam dłoń, o metal. wyprawa po pasztet.

zamknęłam światło - jeść dziś nie będę.

autor

Kornelius

Dodano: 2009-06-29 15:09:13

Ten wiersz przeczytano 445 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Wrogi Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie