Parę pytań do własnego ja

Którędy iść?

Czy przez świt
Gnać jak wiatr wiosenny,
Niosący zapach
Subtelnej wilgoci dziewczęcych ust?

A może jak chmura
Smakować każdą chwilę
Niebieskiego koloru nieba?

Burzą wiosenną być?
Grzmieć emocjami,
Wylewać uczucia w kroplach deszczu
Przez parę minut.
Skończyć się?

A może...

Tak, być jak morze.
Topić się we własnym morskim ja,
Być łaskotanym promieniami słonecznej radości,
Pokolorować najskrytsze dno refleksami świateł,
Wzburzać się w chwilach niepokoju,
Neptuna trójzębem uderzyć w opokę.

Chłonąć świat
Od plażowych ziarenek piasku
Po wielkie żaglowce,
Poznać i wbijać się
W każdy moment
Sztormową siłą namiętności.

A potem wyparować
Gdzieś tam
Ku wielkim nieznanym oceanom,
Które zawieszone są na boskich barkach.

autor

Nemo

Dodano: 2006-10-05 13:20:54

Ten wiersz przeczytano 385 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie