Pędziwiatrka

mojej mamie (babci) i mojej córce, która przeprowadza się z Krakowa do Warszawy

W słuchawce głos jakiś strapiony,
ostrożnie zadaje pytanie, czy Agusia wnusia,
z Krakowa do Warszawy, szczęśliwie przejechała,
o telefonie do babci jakby zapomniała.

Pędziwiatrka szalona właśnie prysznic bierze,
wczoraj jeszcze w głowie, a nowe życie już wiedzie,
za niecałą godzinę na spotkanie zdąży,
myśl babci troskliwa w smutku się pogrąży.

Nie martw się babuni, wnusia jak ty sama,
w przyjaciół miłych gronie nocą balowała,
winem, śmiechem i łzami Kraków pożegnała.
Rankiem, samotnie w drogę do stolicy ruszyła,
na Kazimierzu serca pół i trochę druhom zostawiła.

Czterysta kilometrów to nie jest tak wiele,
więc nie musisz babuniu modlić się w kościele,
Aga wnusia twoja, cel zrealizowała,
po godzinie w korku, gazu nieco dodała.

Walizki w pokoju, płaszczyki już w szafie,
czarna skrzynka na stole, pantofle na dole,
jeszcze fajniej by było, gdyby nie ta draka,
stróż prawa zza krzaka wyciągnął lizaka,
mandat zapłaciła, lecz na randkę zdążyła.

autor

piwonie@właścicielka ogrodu

Napisany: 2013-10-26 Dodano: 2013-10-27 00:01:07

Ten wiersz przeczytano 600 razy

Oddanych głosów: 10

Rodzaj Wolny Klimat Ciepły Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie