piaszczysta ścieżka
piaszczysta ścieżka przecina pola
ptak śpiewa trele przepięknym głosem
zboża kłaniają się ciężkim kłosem
człowiecze życie człowiecza dola
słońce rozpala piasek na drodze
echo ptasiego śpiewu powraca
miłość jak ciężka niewdzięczna praca
potrafi skrzywdzić i zranić srodze
łąki i drzewa kolor zmieniają
wieczory ranki spijają chciwie
obrazy nikną w czasu przepływie
śladów na piasku nie zostawiają
tylko piaskowa ścieżka się wznosi
złoto i czerwień w srebro zamienia
wiedzie nas wierna po kres istnienia
rozum nad młodość z wolna wynosi
autor
Boik
Dodano: 2008-10-30 11:12:16
Ten wiersz przeczytano 650 razy
Oddanych głosów: 44
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (11)
piaszczysta ścieżka życia ... może nieco kontrowersji
budzi porównanie miłości ale w sumie wiersz mi się
podoba
Piaszczysta droga mataforą życia, na tle której
pokazujesz przeobrażenia człowieka i ewoluowanie
uczuć. Mądra treść, bogactwo środków wyrazu.
Gratuluję, bardzo podoba mi się.
To bardzo mądra treść. Zatrzymuje na długo.
Miłość to ciężka praca, bo trzeba ją pielęgnować, by
się nie wypaliła. Dobry wiersz.
Wiersz wiedzie nas ścieżką życia lekko, rytmicznie i
bez potknięć.
Nad miloscia trzeba pracować jak nad polem. Sama
zarosnie chwastami zazdrosci i obojetnosci
wiersz do przemyślenia .. niezłym piórem pisany
brawo))
No, no- wierszyk jak cacuszko - nic dodac nic
ująć.Madry w przesłaniu- dobrze napisany.
Piękne rymy i forma ,piękne przenośnie - jeden z
najlepszych wierszy dzisiaj,które przeczytałam :)
Gratuluję.
To bardzo dobry wiersz , zatrzymuje i wyciska
...chyba nie musze konczyc , pozdrawiam cie goraco ...
Bogna
Miłość - porównujesz do pracy, która krzywdzić potrafi
srodze... Lecz to właśnie w miłości można odnaleźć
najcudowniejsze chwile..... Czas płynie niemiłosiernie
do przodu, lecz pozostają wspomnienia.... "złoto i
czerwień w srebro zamienia" .... i jesień życia ku nam
przynosi ..... "piaszczysta ścieżka" Twego utworu....
Bardzo, bardzo mi się podoba!!!