Piątku ta sobota.

Żegnajcie marzenia.
I tak się żadne nie spełnia.

Chciałeś bym wiecznie była dobra.
Swoją postawą chyba liczyłeś na Nobla,
ale powiem Ci szczerze
w żadne Twoje słowo Ci nie uwierzę.
Kłamałeś dla dobra naszego.
Kąsały wspomnienia roku zeszłego?
Ty myślałeś,że dzieckiem byłam.
a teraz co powiesz?Że stara ze mnie kobyła?
Ludzie się zmieniają wciąż powtarzasz
a ja na to splunę.Tylko pozory stwarzasz!
Bo co ty wiesz?!Kim jesteś pomylony?
Wśród kobiecego wdzięku,tyś całkiem zielony.


Kochaną byłam,sypiałam na szczycie.
Wśród Bogów samych spałam ukrycie
Miłość twoja nektarem mi była,
a teraz?Nawet nie staram się być miła.
Wojnę zacząłeś,wojować nie chciałam
by to uratować swą godność krajałam.
Śmiej się póki masz wszystkie zęby.
Te twoje słowa wrzuć sobie do gęby.
Słuchać kłamstw już nie przystoi.
Żadna ranka się już nie goi.
Wypalone słowa,twarz czas zasypał
Zmielił imię na drobny miał.

Tu kiedyś przyszłość spisałam.
Tak bardzo się myliłam,tak dobrze cię znałam.

autor

Anna

Napisany: 2008-05-10 Dodano: 2008-05-10 21:39:57

Ten wiersz przeczytano 767 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Rymowany Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie