PIĘKNO
...Piękno - to złudzenie i pułapka na
drodze człowieka,
jedno z nie dających się objaśnić
przekleństw jego istnienia....
Za pięknem wędrowałam,
niejedną tracąc rzecz,
uczucia i wspomnienia,
zaspany słońca cień...
Myślałam że sowita,
nagroda czeka mnie,
że piękno wnet odpowie,
nasyci srebrny sen...
Ćwiczyłam się w świętości,
na biednych łożąc wciąż,
starania rozpaczliwe,
nie przybliżyły go...
Zmieniłam styl na inny ,
przywdziałam czarny strój,
tam gdzie się poddawałam,
dziś pierwsza ruszę w bój...
Raniłam ludzkie dusze,
syciłam nimi krew,
lecz piękna nie wzruszyło,
co dobre a co złe...
Dziś słucha mnie niejeden,
z porażek uczę się ,
znam moc przebaczenia,
i własnych czynów cień...
Lecz piękna nie dotknęłam,
zbyt ciężką rękę mam,
ucieka wciąż przedemną ,
to echo dobrze znam...
,,to piękno duszy jest najcenniejsze w naszym życiu..." *na podstawie piosenki :)
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.