Piękno płonie
Piękno Notre Dame
płonie
świat zamarł
a jednak są
ludzkie języki
podsycający płomień nienawiści
skąd w nich jest tyle
zgnilizny
przecież nie powiecie mi
że sam jad
wyssali z mlekiem matki
dziś matka
za nich się wstydzi
i łzami Katedrę gasi
przeprasza za syna i córkę
a oni
jej serce ranią cierniami
ona pamięta
jak szli
do pierwszej komunii
dziś szaty
na krzyżu rozdzierają
i jak Piłat
ręce obmywają
Autor Waldi
autor
waldi1
Dodano: 2019-04-19 10:20:40
Ten wiersz przeczytano 867 razy
Oddanych głosów: 17
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Choć świat ulepiony z jednej gliny...jego spoiwo spis
innych rąk wychodzi...piękny temat Waldku
poruszasz...choć płomień strawił tak wiele, to serca
wielu gotowe do pomocy...pizdrawiam
A ja dzisiaj ...ponad Tobą, tylko w kolejności
oczywista, pa