Pijani samotnością
Siedzi samotnie przy stole,
jej ruchy leniwe jak w smole.
Figlarnie spod rzęs spogląda,
nie brzydko przy tym wygląda.
Choć ręce już pomarszczone,
to oczy błyszczące, szalone.
Wino pije wprost z butelki,
zwierzając się ze swej udręki.
Jedyny jej kompan to lustro,
a w całym domu jest pusto.
Pijana do siebie wciąż gada,
aż na stół zmęczona opada.
autor
EwelinaChudziak
Dodano: 2013-04-10 16:31:52
Ten wiersz przeczytano 1665 razy
Oddanych głosów: 22
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (24)
Bardzo dobry, choć smutny, świetne rymy :)
Smutny lecz bardzo piękny wiersz . Pozdrawiam
serdecznie i dziękuję za odwiedziny
Bywa i tak - smutny wiersz ale piękny i prawdziwy.
Pozdrawiam :)
Bardzo smutny obraz, a jednocześnie groteskowy, ale
takie jest życie. Pozdrawiam :)
Zwykle o kompanów do kielicha nietrudno.
Dobry wiersz.
Pozdrawiam.
Nawet gdy wypije całego ,, mamrota ,, ,
i tak nie zapomni o życia kłopotach!
Pozdrawiam.
bardzo refleksyjny tytuł
treść wyrazista pełna dramatu
Nikt nie zasługuje,aby przeżyć życie
samotnie,większość z nas potrzebuje mieć kogoś
obok.Ładnie napisane
nie zawsze życie daje nam to o czym marzymy, samotność
to wróg nie tylko ludzi starych-jesteśmy gatunkiem
stadnym, a samotność zabija w nas "człowieczeństwo"
Całkiem dobry wiersz, wdzera się smutek i refleksja,
pozdrawiam
Rozgrywają się różne dramaty w czterech ścianach,
gdzie samotność jest motywem
przewodnim.Prawda.Pozdrawiam:)
Bardzo fajny wiersz
witam serdecznie i pozdrawiam:)
Podoba mi się.
Nie wszyscy sobie radzą w życiu. Smutne ale
prawdziwe:))
Smutny obraz namalowalas slowami.POzdrawiam:)