I po co to wszystko...?

Po to był sobą, żeby się śmiali,
Wokół chodzili no i szturchali,
Po to spokojny, by mogli znów,
Szukać ofiary, wyruszać na łów,
Po to był cichy, by się nie opierać,
Nie jemu przyjaciół było dobierać,
Po to się stoczył, by się z nimi zrównać,
Nie moge tego z niczym porównać,
Po to chciał szczęścia, by to się skończyło,
To co mieli inni, snem dla niego było,
Po to się starał, by mieć jakąś przyszłość,
Niestety przez nich nic mu nie wyszło,
Po to szukał sensu, żeby gdzieś odejść,
I poraz kolejny musieli podejść,
Po to znał siebie, by inni jego znali,
Nie jako ofiare, a oni się śmiali,
Po to skryty w środku, by nie obgadywać,
A oni kolejne powody żartów chcieli znajdywać
Po to z sobą skończył, by mieć święty spokój,
Niech będzie mu dobrze, jego duszy pokój.

autor

Clarc

Napisany: 2008-04-11 Dodano: 2008-04-11 14:40:46

Ten wiersz przeczytano 570 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie