Pod prąd

Pusty pokój, przepaliła się żarówka,
ciemność wokół,
nikt do drzwi nie puka.
Siedzę sama, marząc sobie.
O czym? A nie powiem...

Już tak patrzą wszyscy na mnie dziwnie,
w sklepie, na ulicy, w biurze,
szepczą za plecami coraz głośniej,
a ja mam to w nosie...

Pusty garnek, zimna sofa,
telewizor znowu kłamie,
deszcz za szybą krzyczy: wpuść mnie,
a ja czekam, aż lać przestanie...

Już mnie nie zaprasza nikt do siebie,
ani Zośka, ani Adam, nawet ani Tadek.
Odwracają głowę,
idą w drugą stronę,
a ja się śmieje dalej........

Prości ludzie - egoiści,
głupie baby - zazdrośnice,
wsrętne typy - szowiniści,
idę spać, i nie powrócę
- was kochać nie potrafię.

autor

LenaLaut

Napisany: 1995-07-13 Dodano: 2006-12-27 18:37:04

Ten wiersz przeczytano 373 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie